بتابان... مستانه... مرا برقصان آرام وباشکوه... مرا زندگي کن

۱۳۸۶/۳/۱۰

گابریل مارسل-فیلسوف اگزیستانسیالیت فرانسوی: اگر کسی به حد لحظه موجود تنزل یابدوتسلیم اکنون خود باشد"خود"او وحدت وهویت نداردوهرگز نمی تواند به راستی متعهد شودو وفادار بماند.از راه وفاست که"خود"به وحدت و هویت دست می یابد و بر سیطره فرساینده زمان غلبه میکند.تعهد به معنای قبول این مسیولیت است که برای دیگران چیزی باشم و نیز به معنای ایجاد ارتباطی است که قول داده شده که خلاق باشد.فارق از اینکه گذشت زمان چه دگرگونی هایی می تواند پدید آورد

۱۳۸۶/۳/۹

يه نوشته براي خوش شانسي

اگر دستان تو من را به نسيان سپردند
!چه بيم
.که فراموشي سرآغاز يادي ديگر است
اگر دستان تو مرا به خاک سپردند
! چه غم
.که مرگ همواره سرآغاز زايشي ديگر است
اگر دستانت مرا به قصه ها سپردند
! چه بيم غم
.که قصه اي براي خواب کودک تو باشم
.
.
.
... نوشته اي براي خوش شانسي

نوشته هاي پيشين